Gelişmiş Diz Kurtarma Çözümleri

Menisküs Yaralanması

Menisküs yaralanmaları çeşitli sporlarda, özellikle temas sporlarında meydana gelir ve aynı zamanda günlük aktivitelerde ve işlerde de nispeten yaygındır ve sıklıkla diğer bağ yaralanmalarıyla birlikte görülür. Alt bacağın femura göre dış rotasyonu sırasında medial menisküs kolayca yaralanırken, lateral menisküs tibianın iç rotasyonu sırasında yaralanmaya daha yatkındır. Menisküs yaralanmaları, dizin aşırı fleksiyon veya hiperekstansiyonu veya femur ile tibia arasındaki doğrudan darbe nedeniyle de meydana gelebilir. Yurt dışından gelen raporlar medial menisküs yaralanmalarının lateral menisküs yaralanmalarına göre beş kat daha sık görüldüğünü belirtirken, yurt içi raporlar lateral menisküs yaralanmalarının daha sık görüldüğünü göstermektedir.

Medial Kollateral Ligament (MCL) Yaralanması

MCL aralarında belirgin bir boşluk bulunmayan yüzeysel ve derin katmanlardan oluşur. Yüzeysel katman, adduktör tüberkülün yanından kaynaklanır ve tibianın üst ucunun iç tarafına yapışır, derin katman ise medial epikondilden başlar ve tibianın üst ucunun iç tarafına yapışarak eklem kapsülüne katkıda bulunur. ve medial menisküse bağlanıyor. MCL'deki yaralanmalar, tibial abduksiyon ve dış rotasyon veya femoral adduksiyon ve iç rotasyon gibi dışarıdan etki eden kuvvetlerden kaynaklanır.

Lateral Kollateral Ligament (LCL) Yaralanması

LCL yaralanmaları daha az yaygındır ve tipik olarak diz ekleminin iç kısmına kuvvet uygulanmasından veya diz eklemi varus yaralanmasına yol açan diğer nedenlerden kaynaklanır; buna sıklıkla eklem kapsülü, peroneal kaslar, biseps femoris, diz arkası kasları ve hatta yaralanmalar eşlik eder. ortak peroneal sinir.

Ön Çapraz Bağ (ÖÇB) Yaralanması

ACL, tibial kondilin ön bölgeleri ile lateral menisküsün ön boynuzu arasında başlar ve lateral femoral kondilin iç kısmında sona erer. Posterior lateral demet ve anterior medial demetten oluşur. ÖÇB yaralanmaları daha yaygındır, genellikle kombine yaralanmaların bir parçasıdır, ancak izole yaralanmalar olarak da ortaya çıkabilir.

Arka Çapraz Bağ (PCL) Yaralanması

PCL, tibial eklem yüzeyinin arka yönüne yapışır, tibianın arka üst ucuna kadar uzanır, ön çapraz bağın arka medial demetinin arkasından geçer ve medial femoral kondilin lateral tarafında sona erer. PCL nispeten sağlamdır ve bu nedenle yaralanmalar daha az sıklıkta görülür; genellikle önemli dış kuvvetlerden kaynaklanır ve sıklıkla başka yaralanmaların eşlik eder.

Klinik Muayene: Semptom gözlemini, eklem stabilite değerlendirmesini, eklem hareket açıklığının ölçümünü vb. içerir.

Görüntüleme Çalışmaları: Kemik yapılarını, yumuşak dokuyu ve yaralanmaların boyutunu görüntülemek için kullanılan X ışınları, MRI, CT taramaları vb.

Artroskopik Muayene: Eklemin iç durumunu doğrudan gözlemleyerek teşhis ve tedaviye yardımcı olur.

Menisküs Yaralanması

Hastalarda sıklıkla travma öyküsü, yaralanmadan hemen sonra ağrı, ardından diz ekleminde şişlik, yanlış lokalize akut ağrı ve daha sonra spesifik bölge ağrısı bulunur. Yaralanma sonrası, eklem kilitlenmesi ve diz eklemi hareketi sırasında "yol verme" görünümü ile birlikte eklem efüzyonu meydana gelir, buna eşlik eden tıklama ve eklem aralığında elle hissedilen lokal hassasiyet. McMurray Testi genellikle pozitiftir ve en sık kullanılan inceleme yöntemidir. Uygulama Testi yaralı tarafta ağrıya neden olabilir ve yük altında çömelme sırasındaki durumu değerlendirir. Bazıları aynı zamanda başparmağını yaralı tarafın eklem boşluğuna yerleştirip bacağını hafifçe sallayarak menisküsün boşluğa girip çıktığını hissederek bir sallanma testi gerçekleştirir; bu, ağrının eşlik etmesi halinde pozitiftir.

Diz eklemi artrografisi, yaralanma lokalizasyonuna yardımcı olan, sıklıkla kullanılan bir tanı aracıdır. Halen bazı durumlarda kullanılmasına rağmen yerini giderek daha yeni muayene yöntemlerine bırakmıştır. Artroskopik muayenede %90'a varan doğrulama oranı vardır ve ameliyat için kullanılabilir ancak medial menisküsün arka boynuzunun gözlemlenmesinde sınırlamalar vardır. MR eklem yumuşak doku yaralanmalarının teşhisinde değerlidir.

Medial Kollateral Ligament (MCL) Yaralanması

Yaralanma sonrası diz ekleminin medial tarafında yoğun bir ağrı oluşur, hafifler ve daha sonra şiddetlenir, medialde şişlik ve ekimoza yol açar. 30° diz fleksiyonunda anormal eklem aralığı açılma hissi hissedilebilir, MCL gerginliğinde azalma ve valgus stres testi pozitif olabilir. İki taraflı karşılaştırma için valgus stres röntgeni çekilmesi, etkilenen taraftaki eklem aralığında 10°'den fazla artış olduğunu gösterir; bu da potansiyel ön çapraz bağ yaralanmasının yanı sıra MCL'nin tamamen yırtıldığını gösterir. MR daha net tanı sağlar.

Lateral Kollateral Ligament (LCL) Yaralanması

Hastalarda sıklıkla diz ekleminde bir iç kuvvet, yaralanma sonrası yan diz ağrısı, şişlik ve sıklıkla fibula başı kırıklarıyla birlikte belirgin lokal hassasiyet öyküsü vardır. Bitişik yapılarda yaralanmalar eşlik ettiğinde ilgili semptomlar ortaya çıkar. Valgus stresi pozitiftir, azalmış LCL gerilimi, hissedilir hassasiyet ve anormal açılma hissidir. Valgus stresi röntgenleri etkilenen tarafta eklem alanının arttığını gösterir.

Ön Çapraz Bağ (ÖÇB) Yaralanması

ÖÇB yaralanmaları sıklıkla akut diz eklemi travması, algılanan yırtılma hissi, diz eklemi ağrısı, dengesizlik, hareketleri tekrarlayamama veya egzersize devam edememe nedeniyle meydana gelir. Daha sonra eklemlerde şişlik ve hemartroz meydana gelir ve çekmece testi pozitiftir. Akut şiddetli ağrı çoğu zaman detaylı muayeneyi zorlaştırır ancak muayeneler anestezi sonrasında veya akut dönemde yapılabilir. Pozitif ön çekmece testi, Lachman testi, pivot kaydırma testi ve sarsıntı testi ÖÇB yaralanmasını gösterir. Hastanın bacağı sarkıkken yapılan Lachman testinin pozitif olması ÖÇB yaralanmasını gösterir. Avülsiyon kırıklarının tespiti için röntgen ışınları teşhis açısından anlamlıdır. Eş zamanlı ön çekmece testi röntgenleri ön tibial yer değiştirmeyi gösteriyor ve bu da ÖÇB hasarını gösteriyor. MRI nispeten doğru tanı sağlar.

Arka Çapraz Bağ (PCL) Yaralanması

PCL yaralanmalarının semptomları ÖÇB yaralanmalarının semptomlarına benzer ve açık bir akut travma geçmişine sahiptir. Arka çekmece testi pozitif olup tanı için röntgen çekilebilir. Her iki ayağı da muayene masasında yaklaşık 90° diz fleksiyonunda olacak şekilde sırtüstü yatan hastalarda posterior tibial sarkma görülebilir; Muayene eden kişi hastanın femurunu distalde tuttuğunda ve kalçasını ve dizini esnettiğinde, proksimal tibianın posterior hareketi daha belirgindir ve PCL rüptürünü gösterir. Röntgenler PCL avülsiyon kırıklarını gösteriyor. MRI PCL yaralanmalarının teşhisinde nispeten doğrudur.