Parkinsonizm

Parkinson Hastalığının kesin nedeni belirsizliğini koruyor. Genetik yatkınlık, çevresel etkiler, yaşlanma, oksidatif stres, Parkinson hastalığı dopaminerjik nöronlarının dejenerasyonu ve ölümü gibi faktörler hastalık sürecinde rol oynayabilir.

Yaşlanma

PH'nin hem insidansı hem de prevalansı yaşla birlikte artar. PD sıklıkla 60 yaşından sonra ortaya çıkar ve bu da yaşlanmayla bir ilişki olduğunu düşündürür. Veriler, normal yetişkinlerde yaşlandıkça substantia nigra dopaminerjik nöronlarda ilerleyici bir azalma olduğunu göstermektedir. Bununla birlikte, 65 yaşın üzerindeki kişiler arasında Parkinson hastalığı prevalansı dikkate değer derecede yüksek değildir; bu da yaşlanmanın Parkinson hastalığı için yalnızca risk faktörlerinden biri olduğunu göstermektedir.

Genetik faktörler

Parkinson hastalığının başlangıcında genetik faktörlerin rolü giderek tanınmaktadır. PH için ilk patojenik gen olan alfa-sinükleinin (PARK1) 1990'ların sonlarında keşfedilmesinden bu yana, en az altı patojenik gen ailesel Parkinson hastalığı ile ilişkilendirilmiştir. Ancak Parkinson vakalarının yalnızca %5-10'unda aile öyküsü vardır ve çoğu sporadik vakadır. Genetik faktörler aynı zamanda PH'nin başlamasına katkıda bulunan birçok faktörden sadece biridir.

Çevresel faktörler

1980'lerde Langston liderliğindeki Amerikalı araştırmacılar, bazı uyuşturucu kullanıcılarının hızla tipik Parkinson benzeri semptomlar geliştirdiğini ve levodopanın etkili olduğunu kanıtladı. Bu kişilerin tükettiği sentetik eroinde nörotoksik bir madde olan 1-metil-4-fenil-1,2,3,6-tetrahidropiridin (MPTP) tespit edildi. MPTP beyinde, substantia nigra'nın dopaminerjik nöronlarına seçici olarak giren, mitokondriyal solunum zinciri kompleksi I aktivitesini inhibe eden, oksidatif stres reaksiyonlarını tetikleyen ve dejenerasyona yol açan oldukça toksik 1-metil-4-fenilpiridinyum iyonuna (MPP +) dönüştürülür. dopaminerjik nöronların ölümü. Araştırmacılar mitokondriyal disfonksiyonun PH'nin patojenik faktörlerinden biri olabileceğini öne sürdüler. Primer Parkinson hastalarında yapılan daha sonraki çalışmalar, substantia nigra içindeki mitokondriyal solunum zinciri kompleksi I aktivitesinde seçici bir düşüş olduğunu doğruladı. Bazı herbisitler ve böcek öldürücüler MPTP ile kimyasal yapıyı paylaşır. MPTP'nin keşfi, ortamdaki bazı MPTP benzeri kimyasalların Parkinson hastalığına katkıda bulunan faktörler olabileceğinin anlaşılmasına yol açtı. Bununla birlikte, MPTP'ye maruz kalan uyuşturucu kullanıcılarının yalnızca birkaçında Parkinson hastalığı gelişti; bu da, Parkinson hastalığının birçok faktörün etkileşiminden kaynaklanabileceğini düşündürüyor.

Diğer Faktörler

Yaşlanma ve genetik faktörlerin yanı sıra travmatik beyin hasarı, sigara kullanımı, kahve tüketimi gibi faktörler de PH gelişme riskini artırabilir veya azaltabilir. Sigara içmek Parkinson hastalığının ortaya çıkmasıyla ters ilişkilidir; bu, birçok çalışmada tutarlı bir sonuçtur. Kafein de benzer koruyucu etkiler gösterir. Şiddetli travmatik beyin hasarı, PH gelişme riskini potansiyel olarak artırabilir.

Özetle Parkinson Hastalığı birçok genetik ve çevresel faktörün etkileşimi sonucu ortaya çıkabilmektedir.

Parkinson Hastalığının belirtileri temel olarak şunları içerir:

Titreme: Tipik olarak dinlenme sırasında ortaya çıkan el titremeleri gibi.

Kas Sertliği: Hareket kabiliyetinin kısıtlanmasına yol açan pasif harekete karşı sertlik ve direnç.

Yavaş Hareketler: Hareket yavaşlar ve yürüyüş küçülür ve karışır.

Denge Bozuklukları: Denge sorunlarına eğilim ve dengesizlik hissi.

Motor Dışı Belirtiler: Bunlar arasında depresyon, uyku bozuklukları, bilişsel bozukluklar vb. yer alır.

Nörolojik Muayene: Doktorlar hastanın motor yeteneklerini, duruşunu ve dengesini inceleyerek sinir sisteminin durumunu değerlendirir.

Görüntüleme Çalışmaları: Beyin MRI veya CT taramaları, semptomlara neden olan diğer olası sorunları dışlamak için kullanılır.

DaTscan: Nükleer tıp taramaları, dopamin sisteminin işlevselliğinin değerlendirilmesine yardımcı olur.

Parkinson Hastalığının tanısı klinik semptomlara ve fiziksel muayenelere dayanır ve genellikle tanıyı doğrulayacak spesifik laboratuvar testleri yoktur. Doktorlar, değerlendirme amacıyla PH'ye yönelik tanı kriterlerine (Birleşik Krallık Parkinson Hastalığı Derneği tarafından belirlenenler gibi) göre değerlendirme yapabilir.