مدیریت جامع لوپوس

علت دقیق SLE مشخص نیست، اما اعتقاد بر این است که تعامل بین عوامل ژنتیکی و محیطی نقش مهمی دارد. فعال شدن غیر طبیعی سیستم ایمنی منجر به حملات خودایمنی و در نتیجه آسیب به بافت ها و اندام های بدن می شود.

عوامل ژنتیکی: SLE تمایل دارد در خانواده ها ایجاد شود و بستگان بیماران در مقایسه با جمعیت عمومی به طور قابل توجهی بروز بیشتری دارند. وقوع در دوقلوهای همسان بسیار بیشتر از دوقلوهای برادر است که نشان دهنده ارتباط بین SLE و عوامل ژنتیکی است.

فاکتورهای محیطی:
نور خورشید: بیماران SLE اغلب پس از قرار گرفتن در معرض نور خورشید شعله های بیماری را تجربه می کنند که احتمالاً به دلیل آپوپتوز سلولی ناشی از اشعه ماوراء بنفش است که منجر به قرار گرفتن در معرض آنتی ژن می شود.

داروها و عوامل شیمیایی: آنتی ژن های خارجی می توانند سیستم ایمنی را فعال کنند و در نتیجه باعث تولید اتوآنتی بادی و آسیب بافتی می شوند. داروهایی مانند پروکائین آمید، هیدرالازین، کینیدین و سایرین می توانند SLE را القا کنند.
عفونت‌ها: میکروارگانیسم‌های بیماری‌زا (مانند سیتومگالوویروس، ویروس هپاتیت C، ویروس اپشتین بار و غیره) مشابه داروها عمل می‌کنند و معمولاً باعث تولید اتوآنتی‌بادی‌ها توسط سیستم ایمنی می‌شوند.

استروژن: بیشتر انواع SLE در زنان در سنین باروری شایع تر است. بارداری و استفاده از داروهای حاوی استروژن (مانند داروهای ضد بارداری) می تواند بیماری را تشدید کند. آزمایشات روی حیوانات نشان داده است که استروژن باعث تشدید لوپوس در حیوانات مبتلا می شود، در حالی که تستوسترون علائم را کاهش می دهد، که نشان دهنده ارتباط نزدیک بین سطح استروژن و شروع SLE است.

تظاهرات بالینی SLE متنوع است و شامل، اما محدود به موارد زیر نیست:

علائم پوستی: بثورات پوستی، بثورات پروانه ای شکل صورت (بثورات مالاریا)، حساسیت به نور و غیره.

علائم مفصلی: آرتریت، درد مفاصل، تورم مفاصل.

علائم کلیوی: پروتئینوری، هماچوری، که ممکن است منجر به نفریت شود.

علائم قلبی: پریکاردیت، آسیب دریچه ای قلب.

علائم سیستم عصبی مرکزی: سردرد، تشنج، اختلال شناختی.

تشخیص SLE شامل چندین مرحله است:

مشاوره: پزشک در مورد علائم اصلی، علائم مرتبط، مدت زمان، تشخیص های گذشته، درمان ها، سابقه خانوادگی و غیره جویا می شود.

معاینه فیزیکی: معاینه و ارزیابی جامع بدن از جمله پوست، مو، حفره دهان و مفاصل و غیره.

آزمایش‌های مربوطه: آزمایش‌های خون، آنالیز ادرار، مطالعات تصویربرداری، بیوپسی کلیه، و غیره. بیوپسی کلیه شامل یک روش جراحی جزئی است که در آن یک قطعه کوچک از بافت کلیه تحت بی‌حسی موضعی برای بررسی پاتولوژیک و آسیب‌شناسی ایمنی به دست می‌آید.

جدا از ضایعات پوستی معمولی، معاینه هیستوپاتولوژیک و آزمایش خون به عنوان شواهد تشخیصی عمل می کنند. معاینه ایمونوپاتولوژیک ارزش زیادی در تشخیص دارد. اتوآنتی بادی های مثبت سرم مانند آنتی بادی های ضد هسته ای (ANA)، آنتی بادی های ضد dsDNA، آنتی بادی های ضد Sm و غیره مشخصه هستند. تغییرات در تیتر آنتی بادی می تواند منعکس کننده فعالیت بیماری باشد و بیماران SLE فعال اغلب نرخ رسوب گلبول قرمز را افزایش می دهند. آزمایش ادرار ممکن است پروتئینوری، گلبول های قرمز/سفید خون و گچ های سلولی را نشان دهد.